ფილოსოფიური აზრები მშიერი გოგონასაგან

კარგი ამბავი ისაა რომ არაფერი გრძელდება სამუდამოდ.
ხოლო ცუდი კი....
არაფერი გრძელდება სამუდამოდ.

რაღაცნაირი ფაქტია არა??ტვინს უღიტინებს.ჯერ არ გჯერა ასეთი მარტივი ჭეშმარიტების არსებობის,ცოტაოდენი ფიქრის შემდეგ კი გულისტკენას გრძნობ,რომ ეს ასეა,მაგრამ საბოლოოდ ღრმად ამოისუნთქებ და ზეცას მადლობასაც კი შესწირავ.

ამ პოსტის მკითხველები(ავტორითურთ) ორ კატეგორიად იყოფიან.ისინი ვინც შეშფოთდნენ ჩემს მიერ ჭეშმარიტებად შერაცხული ნააზრევის გადახარშვის შემდეგ და ისინი ვისაც იმედი მიეცა.ამ ორი,ცასა და მიწასავით,განსხვავებული კატეგორიის წევრებს საერთო მხოლოდ ერთი რამ აქვთ:ბოლოს ყველანი კარგად ვიქნებით!

თქვენ შეიძლება ჟრუანტელმა დაგიარათ,შიშმა აგიტანათ,რეალურ ცხოვრებაში დაგაბრუნათ პირველმა აბზაცმა.მართლაც და როგორი რთული,მიუღებელია იმის გააზრება რომ ის ბედნიერება რომელსაც ახლა განიცდით დროებითია.იმის გაფიქრებაც კი ცუდ ხასიათზე გაყენებთ,რომ ერთხელაც შეიძლება გაიღვძოთ და სამყარო ისეთ არაჩვეულებრივ,საოცარ,ზღაპრულ ადგილად აღარ მოგეჩვენოთ,როგორადაც ახლა ხედავთ მას.ჩემზეც ალბათ(უკვე) არც ისე კარგი შეხედულების ხართ.
მაგრამ ეს ხომ თქვენთვითონაც იცოდით??უბრალოდ არ აძლევდით საკუთარ თავს ამ უსიამოვნო ფაქტის გონების ჯურღმულებიდან ამოქექვის საშუალებას.

თუკი მეორე კატეგორიას მიეკუთვნებით მინდა გითხრათ რომ არ ინერვიულოთ.რაც არ უნდა ხდებოდეს თქვენს ცხოვრებაში,რაოდენ ცუდი,საშინელი.უაზრო ყველაფერი დალაგდება.მთავარია არ დანებდეთ.ამ სიტყვებით ალბათ საკუთარ თავს უფრო ვანუგეშებ,თანაც რეალისტის სტატუსს ოპტიმისტური წამოძახილით ვბღალავ,მაგრამ უნდა ვთქვა:ძალიან,ძალიან ღრმად გულში,მჯერა რომ ყველაფერ ცუდს ყველაფერი კარგი მოყვება.როცორც(ჩემი სუბიექტური აზრით)ყველაზე,ყველაზე მაგარი მწერალი და ადამიანი ჯონ როალდ რუელ ტოლკინი იტყოდა :"სიბნელე აუცილებლად განიდევნება ახალი დღის სინათლით.ხოლო რაც უფრო ბნელია ღამე,მით ნათელია დილა"

ჩვენი ცხოვრება არ იქნება მხოლოდ კარგი ან მხოლოდ ცუდი დღეების ნაკრები.წარმატებულ თვეში იქნება ერთი ოთხშაბათი რომელიც მთელი კვირის გაფუჭებას შეძლებს,ისევე როგორც ყველაზე ცუდ წელიწადში გამოერევა საათები,რომლებიც მუდამ დაგვამახსოვრდება უბედნიერეს მომენტებად.თუ ახლა ვატარებთ ყოველდღიურობის 98%-ს ღიმილით დაღმაჭული სახით სიარულში,კარგ ხასიათზე ყოფნაში და ვართ მადლობელი იმისათვის რომ ცოცხალი ვართ,ასე უნდა ვიყოთ მაშინაც როდესაც არც თუ ისე სასიამოვნო პერიოდი გვექნება.მთავარი განწყობაა და ის თუ თავს როგორ დავიჭერთ ისეთ მომენტებში რომელშიც თავისუფლად შესაძლებელია საღი აზრის დაკარგვა.

ამიტომ ბედნიერებო-იბედნიერეთ!!თუმცა ყოველთვის გახსოვდეთ რომ კონკიასაც კი მხოლოდ თორმეტ საათამდე შეეძლო მომხიბვლელ პრინცთან ცეკვა.
მოღუშულებო-გამოცოცხლდით, იგივე პრინცესას  ხომ უბედური ცხოვრება ჰქონდა ნათლია-ფერიის თუ მაგდაგვარის გამოჩენამდე.
საბოლოოდ კი იპოვა იმ პრინცმა ეს გოგო და არიან ახლა ერთად.
იმის თქმა მინდა რომ,ჩვენც ჯამში ისტორიები,ამბები ვართ.ზოგი თავისი ცხოვრების მეცამეტე თავს წერს,იმ დროს როდესაც ვიღაცამ მხოლოდ ახლა დაიკავა კალამი ხელში.წიგნს ბოლომდე თუ არ წაიკითხავ მისი რომელიმე სხვა ნაწარმოებისთვის შედარება აბსურდია.ისევე როგორც დასასრულზე ფიქრი,როდესაც პირველი გვერდი სულ ახლახან გადაშალე. იმისათვის რომ გავიგოთ ბოლოს რა ხდება,წიგნს ვკითხულობთ.ცხოვრებაც ასეა :)

 მერე რა თუ მომავალი უცნობია??? როგორც ერთმა ბრძენმა თქვა:"როდესაც არაფერია გარკვეული,ყველაფერია შესაძლებელი".ხოოო,ეს ჩემს თავში უკეთესად ჭღერდა....