ყოველთვის,როდესაც ახალ ხალხში აღმოჩენილს მრავალ კითხვას მაყრიან,რაიმე მსგავსსაც დამისვამენ ხოლმე.მეც პირველ აბზაცში ჩამოთვლილ სიდებილეს ვპასუხობ.შესაბამისად ხალხს ვაფიქრებინებ რომ ჩემი პიროვნულობა ისეთივე მოსაწყენია როგორც სკოლის პროექტის power point-ში აწყობა.
ვეცდები აქ იგივე შეცდომა არ დავუშვა.
მადლობელი ვარ ჩემი ცხოვრების,აბსოლუტურად ყველა შეცდომისა და სწორად გადადგმული ნაბიჯის.არ ვნანობ არც ერთ წამს და არანაირად არ ვეცდებოდი დროის უკან დაბრუნებას,რაიმეს შეცვლას.ჩემმა წარსულმა დღევანდელობამდე მომიყვანა.
დღეს კი ვარ იმ ხალხთან ერთად რომელმაც ბევრი რამ მომცა ცხოვრებაში.
შუადღეს,როდესაც ფუნქციის ლოკალური მინიმუმის პოვნით ვიყავი დაკავებული დამირეკა ნუცკამ,მზიანი დღეა,გარეთ გამოდი გავისეირნოთო.
რუსთაველზე იმდენჯერ ავიარ-ჩავიარეთ ფილაქანი გავცვეთეთ.გზაში სურათებიც გადავიღეთ.ბევრი ვიცინეთ,ვიხალისეთ.მაგდონალდის მომსახურე პერსონალი გადავრიეთ,ანაჩკას დაბადების დღის საჩუქარიც განვიხილეთ,ნაყინებიც ვჭამეთ და ტაქსიში მსხდარებმა კაი სკანდალსაც მოვუსმინეთ რაციაში:)))
არც მეტი,არც ნაკლები...ჩემი მეგობრები ბლოგზე :)
"ლუკა პოლარე" და "კარუსელი" ჩვენნარი მაზოხისტებისათვის არაჩვეულებრივი ადგილია.ნაყინისაგან მოგვრილ ბედნიერებას გასუქების შიში წამში კლავს.თუმცა თავს ზემოთ ძალა არ არის :)
თბილისის აქამდე ჩვენთვის უცნობ გრაფიტსაც შევავლეთ თვალი
ჩემო მეგობრებო,თქვენ არავინ გგავთ და არც თქვენ გავხართ არავის.თუ რაიმეს გამო ვარ უსაზღვროდ გაბერილი სიამაყით და ყოველ წამს მადლიერების გრძნობა მიპყრობს,თქვენ ხართ პასუხისმგებლები!
No comments:
Post a Comment